We staan in de grotten van Tokaji waar de Aszu wijnen minimaal 2 jaar rijpen in houten vaten. Een heel gangenstelsel ligt verborgen onder de grond, net als in de Champagne. Ik ben verbijsterd, wat een rijkdom ligt er hier opgeslagen. Hongarije heeft goud in handen, vreemd eigenlijk dat dit nog zo onbekend is.

Hongarije, ooit onderdeel van het Habsburgse rijk, uitgestrekte grauwe poesta’s en stoofpotten met vettige goulashsoep. Dat is mijn beeld van dit land. We reisden af naar Tokaji om ons te verdiepen in de Furmint, de koning van de druiven in dit gebied. Aszu, een edelzoete oranje wijn van botrytis druiven wordt hiervan gemaakt, maar ook krachtige witte wijnen. Diverse stijlen dus waar Tokaji voor staat, alleen dringt dat nog niet écht door in West-Europa. Hoe komt dat?

Ik vroeg eerder aan István, een jonge wijnmaker, waarom de Hongaarse wijnen internationaal zo’n kleine rol spelen. ‘Tijdens het communisme was de wijnbouw gericht op kwantiteit in plaats van kwaliteit. Met de val, eind jaren tachtig, kwam hier pas een omslag in. We moesten investeren in moderne vinificatietechnieken. Langzaam verandert de stijl van de wijnen, maar er is nog steeds een groot kwaliteitsverschil. Dat maakt het lastig voor de consument,’ aldus István.

Het vliegtuig landde in Boedapest, de stad is in tweeën gesplitst door de Donau in Boeda en Pest. Statige gebouwen pronkten langs het water, grauw en stoffig. We lieten ons meevoeren in de brede straten en kwamen in een restaurant terecht, hip en trendy. Met notabene foie gras op de kaart, net als in Frankrijk een nationaal gerecht. Daar zei ik geen nee tegen, met een glas Furmint van Scepzy een wat grotere producent, een wijn in de oude stijl, beendroog met een lichte oxidatieve toets.

In Bodrogkisfalud komen we aan bij Carpinus, een hartelijke ontvangst door István en zijn zus Edit die het bedrijf runnen. Carpinus is hun paradepaardje, slechts 7 ha groot, maar wijnen van sublieme kwaliteit. Een heel andere stijl dan die we tot nu toe proefden. Veel fruitiger in de geur en smaak, met een mooie structuur, mineraal en elegant. Modern, toegankelijk zonder die oxidatieve ondertoon. Een genot op de tong.

Onderweg was het landschap net zo vlak als in Nederland met in de verte licht glooiende heuvels. In de zomer zijn dit de lichtgele grassige poesta’s waar de Hongaren met hun paarden hard over heen galopperen. Tokaji ligt vlak aan de grens met Slowakije in een bergachtig gebied met de rivieren Tisza en Bodrog die er doorheen slingeren. In de ochtend vormt zich hier een dikke mist, die blijft hangen, ideaal voor de ontwikkeling van botrytis en de prachtige Aszu wijnen. En dat proeven we…